قبل از انقلاب صنعتی به دلیل وجود نداشتن ابزارآلات، کابینت ها به صورت دستی و با ابزارهای پیش پا افتاده نسبت به زمان حال درست می‌شدند، که همین امر باعث گران بودن کابینت‌ها شده بود. بعد از انقلاب صنعتی، توانستند با استفاده از انرژی بخار و ماشین آلات صنعتی، کابینت ها را به تولید انبوه برسانند. کابینت‌های تولید شده بیشتر از جنس فلز بودند که با قیمت پایین تری نسبت به چوب عرضه می‌شدند و همین باعث شد که مردم عادی نیز بتوانند کابینت‌ها را خریداری کنند.
کابینت های چوبی موجود در بازار به ندرت از چوب‌هایی مثل: گردو، بلوط، توس یا راش ساخته می‌شدند؛ کابینت‌ها اکثراً از جنس چوب‌های ارزان قیمت تر تولید می‌شدند. در آن زمان از کابینت های چوبی با درب های شیشه‌ای نیز استفاده می‌شد که به عنوان کمد یا بوفه در خانه‌ها قرار می‌گرفت و نسبت به دیگر کابینت‌های چوبی لوکس قیمت مناسب‌تری داشتند.
50 سال پیش استفاده از کابینت‌های فلزی بسیار رونق گرفته در اکثر خانه‌ها مشاهده می‌شد ولی کابینت‌های فلزی معایب‌هایی هم داشتند. وجود رطوبت یا مقداری آب باعث زنگ زدگی بر روی آن‌ها می‌شد که به مرور زمان کابینت‌ها را سوراخ می‌کرد یا در اثر فشار یا گرما حالت خود را از دست می‌دادند و دچار خمیدگی می شدند که هزینه زیادی صرف تعویض کردن آن‌ها باید می‌شد.
به علاوه در گذشته کابینت ها به شکل امروزی نبودند که در آشپزخانه‌ها محل ثابتی داشته باشند و مواد غذایی در مکان‌هایی به نام گنجه نگهداری می‌شدند. چند دهه پیش سبک جدیدی از کابینت وارد بازارهای ایران شد که ام دی اف (MDF) نام داشت. ام دی اف به معنای تخته فیبر با چگالی متوسط است که ترکیبی از خرده چوب های نرم و چوب سخت می باشد. این نوع جدید کابینت بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت. اولین کارخانه ام دی اف سازی در سال 1965 میلادی در یکی از شهرهای ایالت نیویورک به نام دپوزیت ساخته شد و اولین محصول تولید شده در این کارخانه به نام بارابورد را به بازار عرضه کردند. تنوع کابینت های ام دی اف و قیمت مناسب آن باعث شد که مردم بیشتر به این کابینت ها رو بیاورند و به همین دلیل کابینت های فلزی و چوبی قدیمی شدند و در زمان کوتاهی در هر آشپزخانه‌ای می‌توانستید این نوع کابینت ها را مشاهده کنید. کابینت mdf به دلیل وجود طرح‌های مختلف و قابلیت راحت چسباندن روکش بر روی آن توانست تمام سلیقه‌ها را پوشش دهد.
در سال 1340 اولین کارخانه‌های تولید کننده ام دی اف در بندر انزلی و بابلسر احداث شدند و اولین کارخانه تولید ام دی اف در بهار سال 1383 به بهره برداری رسید. اولین کابینت های ام دی اف وارد شده به ایران، کابینت های ملامین بودند که روکشی از ملامینه، که نوعی رزین سخت است داشتند. اولین ام دی اف های وارد شده به ایران از کشورهای چین و بعد ترکیه بود که توانستند بازارهای ایران را در دست بگیرند.
کابینت های ملامین دارای روکش‌های مات هستند که با دستگاه‌های خاص بر روی آن‌ها میتوان طرح‌های مختلفی را اجرا کرد و کابینت هایی با روکش ملامینه به راحتی توانستند جایگزین کابینت های چوبی با هزینه بالا شوند، زیرا همان طرح چوب را میتوان به زیبایی با هزینه کم بر روی آن‌ها اجرا کرد.
مدتی پس از ورود کابینت‌های با روکش ملامینه، محصولات جدیدتری به نام ورقه های هایگلاس و پلی گلاس به داخل ایران وارد شدند. ورقه های هایگلاس نیز همانند ورق های ملامینه بر روی ورق‌های ام دی اف چسبانده می‌شوند.
ورقه های پلی گلاس از ورقه های هایگلاس ضخیم تر هستند و از جنس نوعی پلی کربنات ساخته می‌شوند و نسبت به ام دی اف‌های چوبی و هایگلاس‌ها قیمت بالاتری دارند. ورقه های هایگلاس از کشورهای ترکیه، ایتالیا و چین وارد بازار ایران شدند. از دیگر کابینت های وارد شده به بازار ایران می توان به کابینت های ممبران، کابینت های وکیوم، کابینت‌های پی وی سی و… اشاره نمود.
